De Wereld Door Andere Ogen

Eric is kunstenaar. Maar niet zomaar een kunstenaar: hij creëert zijn werk vanuit een zintuiglijke wereld die voor de meesten van ons grotendeels verborgen blijft.

Eric leeft voornamelijk in zijn eigen wereld een gecreëerde versie van deze maatschappij ,waardoor hij zich staande kan houden.

Eric leeft met slecht zicht en andere lichamelijke beperkingen, Die hem dagelijks weer op de proef stellen zowel lichamelijk en ook geestelijk, maar juist die omstandigheden vormen de kern van zijn kunstenaarschap. Zijn kunst laat zien hoe hij de wereld ervaart — niet met de ogen, maar met hart, handen en ziel.

Zijn doeken en sculpturen zijn meer dan beelden; het zijn landschappen van gevoel, intuïtie en beleving. Hij maakt gebruik van structuren, tastbare materialen, ruwe en zachte contrasten. veel van zijn werk is tevens de uitdaging die hij zichzelf oplegt daar waar het eigenlijk al niet meer mogelijk zou zijn. Om zo gedetailleerd te werken vindt hij steeds weer een oplossing ,NEVER GIVE UP ,BUT TRY EVERYTHING AND WHEN YOU DI DO IT AGAIN. Never give up deze woorden en de woorden alleen voor vandaag zijn de rode draad door zijn leven.

Kleuren worden soms bewust fel of juist vaag aangebracht, vormen lijken te bewegen onder je vingers in plaats van alleen onder je blik. Alles in zijn werk nodigt uit tot vertragen, voelen en luisteren. Maar zoals de meeste mooie dingen ontstaan ze niet expres maar veelal door een ongelukje een onbedoelde verfstreek, een druk in de klei of noem maar op, dit is meestal de chaos zoals Eric die noemt, die dan net dat mooie laat zien wat eerst niet zichtbaar was, want binnenin de chaos is de plaats waar de mooiste dingen kunnen ontstaan ,een voorbeeld is het zaadje wat men plant en uitgroeit tot .....

Wat Eric creëert, is geen exacte weergave van de buitenwereld, maar een eerlijke reflectie van zijn binnenwereld. Een wereld waarin tastzin, geur, geluid en herinnering samenkomen in kunst. Elk werk is doordrenkt van aandacht en betrokkenheid. Zoals Eric zelf zegt: “as always, met eerbied, respect en liefde.”

Het is niet zomaar een uitspraak, het is zijn manier van leven en werken. Of hij nu aan een stuk begint of in gesprek is met mensen over zijn werk, die houding is altijd voelbaar. Hij werkt traag, met zorg en geduld, vaak vanuit een innerlijke rust die zeldzaam is in een wereld die almaar sneller lijkt te draaien.

Voor Eric is kunst niet alleen expressie, maar ook communicatie. Zijn werken vormen een brug naar anderen — een uitnodiging om te vertragen, om stil te staan bij wat zien, voelen en begrijpen werkelijk betekenen. Hij vraagt geen medelijden of bewondering, alleen openheid. Wie zich daarvoor openstelt, ontdekt in zijn werk een diepe menselijkheid, een andere vorm van schoonheid.

Zijn kunst is een stem in een wereld waar stilte vaak over het hoofd wordt gezien. En die stem fluistert zacht, maar krachtig: dat er kracht zit in kwetsbaarheid, en schoonheid in het anders-zijn.